De Oude Man En De Zee

Dana Winner

Transposer:

Intro: Verse De middagzon scheen op zijn bruine huid Zijn strohoed was hem veel te groot Hij sliep languit en zag er vredig uit. Hij had geen huis alleen een boot. En zo velen bleven even naar hem kijken En zo velen hadden graag met hem geruild De oude man en de zee Daar waar de tijd Zo traag in eeuwigheid verglijdt Op hun eiland met de golven mee De oude man en de zee Blijven voortaan Mij steeds spontaan voor ogen staan Afscheid nemen viel voor mij niet mee De oude man en de zee verse 2 De avond bracht ik altijd bij hem door Zijn wijn en vis was ook voor mij De oude liedjes zong hij mij dan voor De avond ging te gauw voorbij En zijn net was altijd voller dan bij andere Maar de meeste vissen liet hij toch weer vrij De oude man en de zee Blijven voortaan Mij steeds spontaan voor ogen staan Afscheid nemen viel voor mij niet mee De oude man en de zee verse 3 De zomersproeten zijn nu van mijn huid Verbleekt ze zijn bijna vervaagd De oude man verdween en ook zijn schuit Vergeefs heb ik naar hem gevraagd Hij was samen met zijn schip in zee verzonken Want hij bracht voor één keer teveel vissen mee. De oude man en de zee Daar waar de tijd Zo traag in eeuwigheid verglijdt Op hun eiland met de golven mee De oude man en de zee Blijven voortaan Mij steeds spontaan voor ogen staan Afscheid nemen viel voor mij niet mee De oude man en de zee

Du même artiste :

Wervelwind

A, Em, D, G

Vaarwel Vader

B, E, F#, Dbm, G#m

Hopeloos En Verloren

D, G, Em, A, F#m, Bm, E, A7, Bb, Eb, Cm, F, G#, Fm, Gm

Vrij Als Een Vogel

F, Dm, Gm, Bb, C, D, G, Am, Em, Am7, B7, B

Jij En Ik

G#m, Dbm, E, B, Ebm

Herzen Im Wind

C, Am, G, B, Dm, D, F#, A, F

Westenwind

A, D, E, Dbm, B

Dief In De Nacht

G, D, C, Em, Bm, Eb7, G#, Eb, Db, Fm, Cm

Droom Van My Geluk

F, Bb, Dm, C, D, G, Em

Vroeger Bracht Je Bloemen

C, Cmaj7, F, G, Dm, G4, G7, Fmaj7, Em, Am, G#, Bb, D, G#/D, E

Cette chanson évoque la paix et la simplicité d'un vieil homme qui vit sur une île, en harmonie avec la mer. Il passe ses journées sur sa barque, entouré par les vagues, et sa vie semble rythmée par le temps qui s’écoule lentement. De nombreux passants admirent sa tranquillité et souhaiteraient échanger leur existence contre la sienne, marquée par la solitude mais aussi par une certaine liberté. Au fil des saisons, l’amitié entre le narrateur et cet homme se renforce, avec des soirées passées ensemble, à déguster du vin et à écouter de vieilles chansons. Cependant, avec le temps, l’homme finit par disparaître, emporté par la mer, laissant le narrateur avec des souvenirs imprégnés de nostalgie. Cette perte symbolise le passage inévitable du temps et l'importance des liens qu'on tisse, même ceux qui semblent fugaces.

Le Chansonnier